"Gənc Müəllim Danışır" rubrikamızın növbəti qonağı Qönçə Ağazadədir.

Mən - Ağazadə Qönçə Rafiq qızı 22 may 1991-ci ildə İsmayıllı rayonunda anadan olmuşam.1998-ci ildə İsmayıllı rayon E.Məmmədov adına şəhər 3 saylı tam orta məktəbin I sinfinə getmiş, 2009-cu ildə İsmayıllı rayon 5 saylı tam orta məktəbi bitirib elə həmin il ADPU-nun Pedaqoji fakültəsinin ibtidai sinif müəllifliyi ixtisasına qəbul olunmuşam. 2014-cü ildə universiteti bitirib İsmayıllı rayon H.Əliyev Mərkəzində işə başlamışam. 

Həmçinin rayonda yerləşən hazırlıq kursunda ibtidai sinif müəllimi kimi çalışmışam. 2016-cı ildə Təhsil Nazirliyinin keçirdiyi Müəllimlərin İşə Qəbul imtahanında iştirak edərək M.Piriyev adına Tircan kənd tam orta məktəbinə ixtisasım üzrə qəbul olunmuşam. 

İxtisasım üzrə bir sıra təlimlərdə iştirak etmişəm (İKT bacarıqları üzrə, Məktəbəqədər hazırlıq, yeni dərsliklərlə iş, Qrand layihə və s.).

Müəllim hər zaman öz üzərində işləməli,özünü inkişaf etdirməlidir. Zamanın tələbinə uyğun olaraq, şagirdləri təəccübləndirmək çətindir, təbii ki, müasir standartlara uyğun, kurikulum metodlarından istifadə edərək dərsləri daha maraqlı keçməyə çalışıram. Mütəmadi olaraq, şagirdlər arasında yarışlar keçirir, həvəsləndirmək üçün qalib gələn şagirdləri təltif edir, zəif çalışan şagirdlərlə fərdi söhbətlər aparır, interaktiv metodlardan istifadə edirəm.

Çalışıram ki, keçdiyim hər bir dərs maraqlı və inkişafetdirici olsun, şagirdlərimin yaddaşında qalsın. İlklər hər zaman yaddaqalan olur. İlk dərs və müəllimlik fəaliyyətinin ilk günü, təbii ki, heç zaman unudulmur. 

İstedadlı  şagirdləri üzə çıxarmaq, onları tanıtmaq müəllimlərin ən ümdə olan vəzifəsidir. Çünki müəllim əziyyətinin bəhrəsini gördükdə sevinir, ruhən cavanlaşır, öyrənmək eşqi ilə alışıb yanır. Hal-hazırda 6-cı sinifdə oxuyan şagirdim Fikrət 3 il bundan qabaq Texnologiya dərsində tullantı məhsullarından təyyarə düzəltmişdi. Təyyarə pultla idarə olunur, müəyyən hündürlüyə qalxa bilirdi. 

Şagirdlərimin istedadlarını üzə çıxarmaq üçün rəsm, şeir, bədii qiraət üzrə müsabiqələr keçirir, daha bacarıqlı şagirdlərin rayonda keçirilən müsabiqələrə iştirakını təmin etməyə çalışıram.

Dərs dediyim kənd rayondan 20 km uzaqlıqda yerləşir. Hər gün səhər tezdən rayon mərkəzindən kəndə müəllim yoldaşlarım ilə birgə yola düşürəm. 

Desəm ki,hər şey qaydasındadır inanılası olmaz. İş varsa, orada problem də var, çatışmazlıq da. Kənddə kiçikyaşlı uşaqlar üçün bağçanın olmaması, məktəbdə idman zalının olmaması bizim üçün, təbii ki, çətinliklər törədir. Müəllim olaraq çalışıram ki, bu boşluğu aradan qaldırım. Uşaqları rayon mərkəzində yerləşən muzeylərə aparmışam. Uşaqlarla film günləri edib filmə baxırıq. Ən azından bacardığım qədər uşaqlarla daha çox vaxt keçirirəm.

Bakıda təhsil alan şagirdlərlə kənddə təhsil alan şagirdlər arasında oxşarlıqlar olsa da fərqliliklər daha çoxdur. Çünki şəhərdə təhsil alan şagirdlər dərsə daha hazırlıqlı gəlir, istər yazıb-oxumaq tərəfdən, istərsə də dünyagörüş tərəfdən.

Şagirdlər kiçik yaşlarından kurslara, dərnəklərə gedir, əlavə məşğuliyyətlərlə məşğul olurlar. Kənd uşaqları isə məktəbə bəzən ən sadə şeyləri belə bilmədən gəlir. Kənddə işləyən müəllim daha səylə çalışmalı, daha çox işləməlidir. Zamanın tələbinə uyğun şagirdlər hazırlamalıdır.

Niyə məhz müəllim? Sual o qədər gözəldir ki... Öyrədən olmaq, kiminsə həyatına təsir etmək, hər kəsin həyatında müəyyən iz buraxmaq, ən əsası həm öyrənən, həm də öyrədən olmaq...

MÜƏLLİM GÖZƏLDƏN GÖZƏLDİR BU SÖZ,

KÖRPƏ KÖNÜLLƏRDƏ MƏŞƏL YANDIRAN...

Siz də müəllimlik hekayənizi, bu peşəni necə seçdiyinizi və müəllim olmağa necə qərar verdiyinizi bizimlə bölüşə bilərsiniz.