Mən - Vəliyeva Günel Xanəli qızı, müəlliməm. Sözümə Atatürkün bir misrası ilə başlamaq istəyirəm. "Müəllim şam kimidir, özü yanıb tükənərkən ətrafını işıqlandırır." Müəllim olmaq hansısa peşələrə yiyələnməyə bənzəməz. Bu peşənin qayəsi yanmaq, yana-yana işıq saçmaq, elm saçmaq, sevgi saçmaq deməkdir. Sonsuz sevgi qazanmaq, hörmət qazanmaq deməkdir. Mən xoşbəxt insanam ki, bu peşədəyəm, xoşbəxt insanam ki, cəmiyyətin gələcəyi olan körpələrin təlim-tərbiyəsində mənim də payım var.
Özüm bu peşəyə gələn gündən anlamışam ki, daim oxumaq, öyrənmək, öyrəndiklərini sevə-sevə öyrətmək lazımdır. O zaman uğurlu nəticə əldə edəcəksən.
Bəzən siniflərdə rastlaşdığım, kənardan izləyən şəxs kimi xoşuma gəlməyən və bunun düzgün olmadığı qənaətinə gəldiyim haldan danışmaq istəyirəm. Siniflərdə şagirdlərə "düz otur, düz əyləş, evdə deyilsən, diqqətin dərsdə deyil" kimi ifadələrin deyildiyini, mənə elə gəlir ki, hamımız görmüşük. Özümüzə də şagird olduğumuz dönəmlərdə bu ifadələr az deyilməyib. Amma vaxtı deyilmi, oturub düşünməyin? İl olub 2022, şagirdə hələ ds "düz əyləş, evdə deyilsən" deyilir. Axı o şagird evindəki kimi rahat olmasa, ondan hansı yaxşı nəticəni gözləyə bilərik ki?! Bir düşünün, özümüzü diskomfort hiss etdiyimiz bir məkanda nəyisə öyrənə bilərikmi? Əsla! Ona görə öyrənmə mühitini şagirdin istəyinə uyğun, onun rahat ola biləcəyi, özünü rahat hiss edəcəyi şəkildə qurmaq ve ona "düz əyləş, evdə deyilsən" kimi ifadələri işlətməmək lazımdır. Şagirdin diqqəti əgər dərsdə deyilsə, bu o deməkdir ki, müəllim onu dərsə cəlb edə bilməyib. Bu, şagirdin günahı deyil, mənə görə.
Mən bir sıra beynəlxalq konfrans və yerli seminar, təlimlərdə iştirak etmişəm. İştirak etməyə davam edirəm. Kitab oxumadığım, nəsə öyrənmədiyim günü boşa keçirdiyimi düşünərək, mütaliə edib, oxuyub öyrənirəm. Bunu şagirdlərimə də aşılamışam.Yaxın günlərdə ideya müəllifliyim ilə təşkil etdiyim "Mütaliə dostları" layihəsi uğurla başa çatdı və şagirdlərimin mütaliəyə olan marağının 1-ə 5 artdığının şahidiyəm.
Gündəlik dərslərimi oyun əsaslı öyrənmə şəklində qurmağa çalışıram. Hətta adi tapşırığı belə anidən oyuna çevirib hamının diqqətini dərsə cəlb edirəm. Əvvəllər dərslərimdə tətbiq etdiyim oyunlar yarış xarakterli idi. Sonradan bunlara əyləncəli öyrənmə oyunlarını da əlavə etdim. Bəzilərini dərs prosesində özüm kəşf edirəm hətta. Və ən esası uşaqların çox, çox sevdiyi veb2 alətlərini dərslərdə birgə işlədirik. Çox əylənib, daha çox öyrənirik.
Mənim üçün bütün dərslərim maraqlı və əyləncəli, yaddaqalan keçir. Əlbəttə ki, şagirdlərim məndən də çox əylənərək öyrənirlər. Hər gün dərsə qaça-qaça, həvəslə gələn, gülə-gülə, xoş əhvalla evinə geri gedən xoşbəxt şagirdlər mənim əsərimdir. Necə yadda qalmasın ki, bütün günlər?
Bir neçə il öncə sinfimdə bir halla rastlaşırdım. Oxumağı və yazmağı heç cür öyrənə bilməyən bir şagird, ona digər şagirdləri öyrətdiyi üsuldan istifadə edən bir müəllim... Nəticə? Heç nə. Nəticə olmur ki, olmur... Həvəsdən düşmüş valideyn, motivasiyası aşağı şagird ( bacarmıram).
Və mən Azərbaycan dilində çox az informasiya olan bu mövzuda axtarış etməyə başladım. Disleksiya (öyrənmə çətinliyi) haqqında çoxlu xarici və az sayda yerli ədəbiyyatlara müraciət etdikdən sonra çıxış yolunu tapdım. "Hər şagird fərqlidir, hər şagirdin öyrənmə qabiliyyəti fərqlidir, maraqlar individualdır, bir şagirddə əla nəticə göstərən metod digər şagirddə nəticə verməyə bilər. Metodu şagirdinə görə seçmək lazımdır."
Yuxarıda haqqında danışdığım disleksiyalı şagird, ona tətbiq etdiyim fərdi metodlardan sonra özünün riyazi istedadını biruzə verdi. Və 1-ci sinif şagirdi yaşına görə çətin tipli hesab edilən məntiqi və riyazi məsələləri şifahi həll edirdi.
Müşayiət etdiyim qədəri ilə təhsilimizi inkişaf etdirmək üçün ilk öncə müəllimlərin "komfort zonası"ndan çıxmağa cəhd etmələri və valideynlərin təhsillənməsi, müxtəlif öyrədici seminar, təlimlərə cəlb edilməsi mütləqdir.
Öyrədici mühit hər yerdə yaratmaq mümkündür. Öyrənmək istəyən isə hər yerdə öyrənir. Bunun kənd və yaxud şəhərdə yaşamaqla əlaqəli olduğunu düşünmürəm. Şagird Yaponiyada da eyni şagirddir, Əfqanıstanda da eyni şagirddir, Azərbaycanda da... İstər Sinqapurda, istər Qubanın Xınalıq kəndində... Yetər ki, sən öyrətmək istə, cəhd et və ruhdan düşmə.
Müəllimlik şərəfli peşədir, vicdan, dürüstlük tələb edir. Bu peşə yaradıcılıq tələb edir. Heç bir qəlibə sığmayan peşədir. İnkişaf etdikcə, inkişaf etdirirsən. Müəllimin özündən daha çox uğuruna sevindiyidir onun yetirmələri... Həmişə xatırlanır, həmişə hörmətlə yad edilirsən. Mən fəxr edirəm ki, mən müəlliməm!
Siz də müəllimlik hekayənizi, bu peşəni necə seçdiyinizi və müəllim olmağa necə qərar verdiyinizi bizimlə bölüşə bilərsiniz.
Qeydiyyatdan keçmək üçün link: https://ref.az/2r2ho8w